Interessant
 

Zeeuwse Kussentjes
Voor meer informatie, contacteer ons via e-mail: stzkgoes@gmail.com
 

Het Zeeuwse kussentje is een idee van de stichting zelf en werd in eigen beheer ontwikkeld en gemaakt. Met een afmeting van 30 x 30 cm is het voor veel dames in het Zeeuwse een leuk “hebbedingetje”. Een van de belangstellende dames, die een kussentje kocht, noemde het haar sieradenkussentje. Je kunt er thuis leuk je Zeeuwse sieraden op uitstallen.

Het kussentje wordt binnen de organisatie gemaakt van de originele authentieke omslagdoeken.
Deze doeken werden door de boerinnen gedragen wanneer het koud was.
Het was eigenlijk hun jas. Een zijde van het kussentje is voorzien van de originele franje die de Zeeuwse omslagdoek kenmerkt. De kussentjes zijn via de Stichting in Goes verkrijgbaar in de
kleuren waarin destijds de omslagdoeken werden vervaardigd. En vooral de lichtere kleuren, die momenteel erg in de mode zijn, vinden gretig aftrek.
 
   
  
 
 

Zakdoeken

Voor meer informatie, contacteer ons via e-mail: stzkgoes@gmail.com

Bij ons kunt u ook de traditionele rode zakdoeken verkrijgen.
Keuze uit 7 soorten
4,00 per stuk

   
         
   
 

 

Souvenirs

Voor meer informatie, contacteer ons via e-mail: stzkgoes@gmail.com
 

Folklore sleutelhanger met klederdracht

leuk souvenirtje
met 25 verschillende fotootjes
klederdrachten uit diverse regio’s
van Nederland
€.2,95

 

                  

 
 

Muziek

Voor meer informatie, contacteer ons via e-mail: stzkgoes@gmail.com


Litouwen
 



 


 

 

Cassettebandje volksmuziek uit Panevezys, Litauen
Song and dance ensemble “Pynimelis”
23 nummers
Panevezys 1991
Meno vadovas: R.Bakanauskas
 


Polen
 


 


 

Cassettebandje volksmuziek uit Polen
Zespol Piesni i Tanca “Krakus
26 nummers
A 7064171

   
   

Russische anekdote
geschreven door: Egbert Krans

"Uit: AVIVARIA maart 2010, het kwartaalblad van de Vereniging voor internationale dans AVIVA te Apeldoorn."
 

Russisch in Duitsland

Het zal zo’n vijftien jaar geleden zijn, dat wij een paar dagen bij onze Duitse vrienden op bezoek waren in hun dromerige dorp in het landelijke Hessen, dicht bij de voormalige Oost-Duitse grens. Onze hobby kennende, vertelden zij ons, dat er die zaterdag in een naburig dorp een dansavond was met waarschijnlijk een buitenlandse groep.

 We hadden diverse malen Heimatabende  bijgewoond met optredens van Duitse Trachtenvereine en verwachtten er niet zo veel van. Vooral ook omdat bleek, dat de zaal was ingedeeld met tafels en stoelen haaks op het toneel. Op zijn Duits dus, met voldoende ruimte om bier en worst rond te brengen, maar waar je nek na de voorstelling linksaf of rechtsaf (afhankelijk waar je zat) stond.

 En zo begon het ook. De plaatselijke Tanzverein trad als eerste op. Maar wat er toen kwam deed onze twijfel verstommen. Er kwam een Cubaanse dansgroep ten tonele en zij brachten een show, waarvan de plaatselijk boerenjongens en –meisjes volkomen uit hun Dach gingen. En niet alleen zij, ook wij vonden het prachtig. En ook nog een stel Italiaanse dansers wist ons te bekoren.

 Het kon niet op, want daarna verscheen een volksdansgroep uit Rusland. Prachtige kostuums, heerlijke muziek en mooie dansen. Nóg een kadootje voor ons.  

In de pauze verkocht een meisje in zo’n schitterend Russisch kostuum prentbriefkaarten van de groep. Onze Duitse vriend was een aantal malen in Rusland op reis geweest (voor alle duidelijkheid: ruim na de Tweede Wereldoorlog) en sprak een aardig woordje over die grens. Toen het meiske dan ook bij ons kwam vroeg hij haar : Добрый вечер, сколько это стойт? Zij keek hem nietszeggend aan, haalde haar schouders op en liep gauw door. 

Vriendlief begreep er niets van en zei tegen ons, dat hij toch echt wel goed Russisch sprak. Zijn avond was niet meer zo leuk, dat zagen we wel. Gelukkig konden we hem snel in een goed humeur brengen. Toen ik even later wat drankjes ging halen, hoorde ik Nederlands praten. Tot mijn verbazing sprak hetzelfde Russinnetje onze taal vloeiend, wat zeg ik , volgens mij zelfs  met een Zeeuwse tongval. De man met wie zij in gesprek was trouwens ook.  

Ik sprak hem aan en wat bleek: hij was in volksdansfestivalkringen de zeer bekende Gerard van Damme uit Goes. Medeoprichter van IOV (Internationale Organisatie voor Volkskunst, wereldwijde koepel van festivals) en organisator van het Zeelandfestival in Sas van Gent. Hij toerde met de Russische groep door Duitsland. De jongedame was zijn dochter, die in de pauze de foto’s verkocht, vermomd als Russin. De reden was, dat  bij eerdere gelegenheden de Duitse kopers nog wel eens sjoemelden met het te betalen bedrag (het lijken wel Nederlanders), want die buitenlanders hebben toch geen verstand van Marken en Pfennige (het was nog voor de Eurowende). Maar een Zeeuws meisje bedot je niet. Want: Ons bint zunig!

O ja, dat Russisch. Wat zei onze vriend nu toch? Voor degenen, die op school niet hebben opgelet: Dobry vecher. Skolko eto stoit?

 Egbert Krans
"Uit: AVIVARIA maart 2010, het kwartaalblad van de Vereniging voor internationale dans AVIVA te Apeldoorn."